Het is eindelijk zo ver. Het moment waar we al een tijdje naar uit hebben gekeken is eindelijk daar! Een jaar wonen aan boord van de Global Mercy. Met z’n tweetjes (en nog 600 andere vrijwilligers). Het is een best apart gevoel hier in onze hut te zitten en dit allemaal te beseffen.
De eerste dag van dit avontuur was toch wel pittig. Vroeg op voor onze vlucht (04:00), omdat we zo dichtbij Schiphol wonen besloten een aantal vrienden langs te komen om daar gedag te zeggen. Dikke tranen natuurlijk, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Een paar uur later kwamen we aan op de Global Mercy. We kregen direct informatie over de verschillende soorten brandalarmen en moesten wat papierwerk invullen. We werden naar onze cabin gebracht en daar stonden we dan. Zo gek dat dit voor het aankomende jaar ons huisje is. Niet heel veel later zijn we naar de IKEA gegaan, om daar nog even wat dingen te kopen die het leven aan boord toch net iets makkelijker maken (hopen we). Denk aan een babymatrasje voor in het raam, een handig rekje voor in de badkamer, opbergbakjes voor in onze kledingkast, een droogrekje voor kleding. Het was een soort race tegen de klok, maar uiteindelijk waren we net op tijd terug aan boord voor het avondeten. Dus de IKEA tassen bovenop onze koffers gegooid en vervolgens snel een deck naar boven gelopen om te eten. Merel komt zo af en toe mensen tegen die ze kent van vorige keer. En wat ons ook opvalt is hoeveel Nederlanders er aan boord zijn op dit moment. Zo hebben we al even gezellig gekletst met de manager van Merel (ook een dutchie). Veel mensen zijn dit weekend nog van het schip af om te genieten van Tenerife en de laatste inkopen te doen, dus verder is het aan boord best wel rustig.
Er zijn ook een hele hoop mensen die gister en vandaag weer vertrekken om naar huis te gaan, net voor het schip gaat varen. Vanmorgen hebben we lekker rustig aan gedaan en hebben we ontbeten met Hailey, Merel kende haar van 2 jaar geleden. In de middag hebben we een rondleiding gehad over het schip, we zijn benieuwd hoe vaak we hier gaan verdwalen. Het is soms net een doolhof met 12 verdiepingen. Vanavond is er een kerkdienst, dat is net even anders dan we gewend zijn, omdat we normaal gesproken natuurlijk in de ochtend gaan. Maar de diensten zijn hier bewust in de avond zodat je in de ochtend de mogelijkheid hebt om naar een locale kerk te gaan.
Het schip ligt nu nog in de haven van Santa Cruz, Tenerife en zal 8 augustus vertrekken naar Freetown, Sierra Leone. Vanaf dinsdag avond 23:00 mogen we niet meer van het schip af. Dit omdat het schip op woensdag 7 augustus getankt zal worden en alle testen van de vaarinstrumenten (kompas etc.) worden gedaan. Het schip zal overschakelen naar de radar-wifi en daardoor zullen wij slecht/niet bereikbaar zijn.
Verder is het nu wennen aan het hier zijn en onze hut als thuis laten voelen. En vandaag nog even genieten van de rust voordat morgen de werkweek begint.
Opmerkingen